به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از مشهد، حجت الاسلام سید حسین آقامیری، در مجتمع فرهنگی مکتب الزهرا (س) مشهد مقدس، به مناسبت ماه مبارک رمضان، با بیان اینکه وقتی یک سفره مناجاتی پهن می شود مناجات دو طرف دارد یک طرف آن ما هستیم؛ مخلوق خالق حکیم و طرف دیگر آن خداوند متعال است، اظهار داشت: عموم ما فکر می کنیم که خالق باید بخواهد تا آن اتفاق مبارک برای ما رخ دهد در حالی که در ماه رمضانی قرار داریم که به فرموده پیامبر اسلام(ص) روزش بالاترین روز و شبش بالاترین شب، نفس کشیدن در آن تسبیح و خوابیدن آن عبادت، ماه رمضانی که شب قدر در آن است، در شب قدری که همه حجاب‌ها و موانع تقرب به خدا کنار می رود.
این کارشناس مسائل مذهبی با بیان اینکه اساسا گیر از ناحیه خدا نیست، گیر هرچه است از سوی ماست، تصریح کرد: ما در ماه رمضان خیلی نگران این هستیم که نکند خداوند متعال ما را مورد بخشش و رحمت خود قرار ندهد، اما بنده می گویم اصلا نباید نگران چنین چیزی بود، امام رضا(ع) در یک ادعیه ای دعایی دارد به این تعبیر که «خدایا اگر بنا نبود من را ببخشی به من اجازه حرف زدن به خود نمی‌دادی؛ فرصت حرف زدن به من نمی‌دادی و من را در شرایطی قرار نمی دادی که بتوانم با تو سخن بگویم؛ پس اگر چنین بستری را آماده کردی بنا داری که من را ببخشی».
خداوند متعال بنای نبخشیدن بنده خود را ندارد
وی افزود: ما نباید نگران باشیم، خدا اگر بنای بخشیدن بنده خود را نداشت، بنده خودش را در ماه رمضان قرار نمی داد، چون اگر ما را در ماه رمضان قرار دهد و بنای بخشیدن نداشته باشد، حکمت خدا زیر سؤال می رود، گیر از ماست، در ارتباط بنده با خدا گیر از بنده است وگرنه خداوند متعال آماده است.
حجت الاسلام آقامیری با اشاره به اینکه گیر ما کجاست؟ خاطرنشان کرد: گیر ما این است که ما در درگاه الهی احساس فقر نمی کنیم، یعنی در خلوت خودمان و در وجدان خودمان چرتکه می اندازیم که ۱۰ سفر کربلا دارم و ۱۰ سفر حج دارم و هیئت می روم و دست فقرا را می گیرم، پس وضع معنوی من خوب است؛ دقیقا چیزی که مانع تقرب می شود همین است که من وقتی محضر پروردگار قرار می گیرم احساس فقر نمی کنم که این خیلی خطرناک است.
جایگاه حضرت خدیجه(س) در اسلام
وی گفت: ما شخصیتی داریم به نام حضرت خدیجه(س)، ایشان شخصیت فوق العاده‌ای در اسلام هستند و جایگاه اجتماعی همسران پیامبراکرم(ص) به واسطه همسر پیامبر بودن است، اما حضرت خدیجه(س) قبل آنکه همسر پیامبر(ص) باشد این جایگاه را داشتند، در برخی مواقع مثال می زنند که «فلانی این‌قدری که اعتبار دارد، پول ندارد»، اعتبار داشتن در جامعه بسیار مهم است.
این کارشناس مسائل مذهبی افزود: حضرت خدیجه(س) قبل آنکه به پیامبر(ص) ایمان بیاورد، یکتا پرست بود در عین یکتاپرستی قاطبه مشرکان و تجار مشرکان نسبت به او با احترام برخورد می کردند، ایشان یک ثروت فوق العاده‌ای را در اختیار پیامبراکرم(ص) قرار داد که حتی پس از رحلت ایشان، پیامبراکرم(ص) از این ثروت در مسیر گسترش اسلام و پس از آن ائمه معصومین(ع) از آن بهره بردند، ایشان تمام دارایی خود را داد، اعتبار اجتماعی خود را داد، علت طرد حضرت خدیجه(س) توسط زنان قریش این بود که ایشان چرا با این جایگاه و پول، وقتی بهترین تجار قریش به خواستگاری ایشان رفتند، ایشان نپذیرفت اما حالا با کسی ازدواج کرده است که اولا بت های ما را قبول ندارد و دوم اینکه اصلا پول ندارد، به حضرت خدیجه(س) می گفتند چه کسی گفته با پیامبراکرم(ص) ازدواج کنی!؟
وی اظهار کرد: حضرت خدیجه(س) تمام اعتبار و دارایی خود را صرف اسلام کرد مثلا در شعب ابی طالب، پیامبراکرم(ص) و یارانش تنها در زمان حج اجازه خرید و فروش را داشتند، از آن طرف مشرکان به کسانی که قرار بود با پیامبراکرم(ص) و یارانش خرید و فروش کنند می گفتند که قیمت را طوری بالا ببرید که پیامبراکرم(ص) و یارانش از خرید صرف نظر کنند و خرید نکنند، آن کسی که آن سرمایه را در شعب ابی طالب گذاشت تا پیامبراکرم(ص) و یارانش از این مقطع تاریخی به سلامت عبور کنند، حضرت خدیجه کبری(س) بود.
حجت الاسلام آقامیری با بیان اینکه حضرت خدیجه کبری(س) اعتبار اجتماعی و ثروت خود را داد و در سخت‌ترین شرایط در کنار پیامبراکرم(ص) بودند، گفت: یک روز کفار ریختند و سر مبارک پیامبراکرم(ص) را سنگ زدند، پیامبراکرم(ص) و حضرت خدیجه کبری(س) به سمت کوهی رفتند، نیمه های شب از آن کوه برگشتند تا به سمت مکه به منزل بیایند، مشرکین برای پیامبراکرم(ص) مامورین تعقیب گذاشته بودند، به محض ورود پیامبراکرم(ص) جمعی از مشرکین به منزل ورود پیدا کردند و ایشان را سنگ زدند، آن کسی که خودش را حائل و سپر پیامبراکرم(ص) قرار داد، خانم حضرت خدیجه کبری(س) بود؛ حضرت خدیجه کبری(س) به عنوان یک بانوی عزتمند، آبرومند، بزرگ و پاکدامن و عفیفه در اینجا نکته ای می گویند که مشرکین مکه را مورد خطاب قرار داد که «یک زن آزاده را در منزلش نمی زنند».
آخرین خواسته و وصیت حضرت خدیجه کبری(س)
وی افزود: حضرت خدیجه کبری(س) با وجود این همه هزینه برای اسلام، چند روز آخر منتهی به شهادت خود، دختر خود خانم حضرت زهرا(س) که ۴ - ۵ سال بیشتر نداشتند را صدا می کند و می فرماید «دخترم، من خجالت می کشم تا به پدرت بگویم، تو از پیامبراکرم(ص) بخواه وقتی که من را کفن می کند، ایشان یک عبایی دارند که روزی که به پیامبری مبعوث شدند، و یا زمانی که آیات قرآن بر ایشان نازل می شد این عبا بر دوش ایشان بود، این عبا را دور کفن من بپیچد». کسی این سخن را به زبان آورده است که به قول شهید مطهری «اگر ثروت حضرت خدیجه کبری(س) نبود، مسلمین از فقر می‌مردند».
حجت الاسلام آقامیری تصریح کرد: رهبر معظم انقلاب اسلامی در خصوص خانم حضرت خدیجه کبری(س) فرموده بودند که «اگر خانم حضرت خدیجه کبری(س) نبود، جریان اسلام دچار یک توقف عمده می شد، دلیل سرعت گرفتن اسلام شخصیت و ثروت حضرت خدیجه کبری(س) بود»؛ اما ایشان به اندازه یک عبا خودشان را مستحق نمی داند و این بسیار درس است.
همواره باید خودمان را در درگاه الهی بدهکار ببینیم | کار از ناحیه خدا حل شده است
وی با بیان اینکه انسان وقتی نگاه می کند به اینها، متوجه می شود که در درگاه الهی همواره باید خودمان را بدهکار ببینیم، گفت: با این نگاه باید این فراز دعای کمیل که می فرماید «أَنَا عَبْدُکَ الضَّعِیفُ الذَّلِیلُ الْحَقِیرُ الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ» را ترجمه کنیم، اهل دلی «الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ» را دلی معنا کرده است، می گوید می دانید که فرق «الْمِسْکِینُ» و «الْمُسْتَکِینُ» چیست؟ گفت «الْمِسْکِینُ» یک کاسه ای دارد که بگوید بده در راه خدا؛ «الْمُسْتَکِینُ» همان یک دانه کاسه را هم ندارد.
این کارشناس مسائل مذهبی خاطرنشان کرد: شب قدر و این شب های آخر ماه رمضان، کار از ناحیه خدا حل شده است، اما ما هنوز احساس فقری که باید داشته باشیم را نداریم؛ وقتی مریضی را پشت درب اتاق عمل جواب می کنند، همراهان از همه دل می کنند، چون دکترها مریض را جواب کرده‌اند، آن حالت دل کندن، معنی‌اش این است که «خدایا جز تو هیچ کسی نمی تواند به داد من برسد»؛ این حالت نداری و فقر در درگاه الهی است.
وی افزود: حضرت خدیجه کبری(س) در برابر ولی زمان خود، پیامبراکرم(ص) احساس فقر می کند و می گوید من که کاری نکرده‌ام؛ این احساس فقر یک سرّی بین ما و امام زمان(عج) است، یعنی اگر در عصر غیبت کبری خود را مرید امام زمان(عج) می دانیم رابطه ما و حال ما با امام زمان(عج) باید مانند رابطه و حال حضرت خدیجه کبری(س) با پیامبراکرم(ص) شود که همه دارایی خود را در راه اسلام بخشید، اما به اندازه یک عدد عبا نیز خود را مستحق نمی داند.
حجت الاسلام آقامیری بیان کرد: خانم حضرت فاطمه زهرا(س) در روزهای آخر عمر شریف خود زمانی که سر مبارکشان بر دامن امیرالمؤمنین امام علی(ع) بود، فرمودند که «یا علی! پدرم روزی که من را به منزل شما فرستاد، نصیحتی کردند که نکند مطلبی را از شوهرت بخواهی و او نتواند اجابت کند و من در طول این ۹ سال به وصیت پدرم عمل کردم»؛ حضرت زهرا(س) اهل مبالغه نبودند، عین واقعیت را فرموده بودند؛ حضرت فاطمه زهرا(س) بعد در ادامه می فرمایند «در طول این ۹ سال به وصیت پدرم عمل کردم، اما امشب برای نخستین بار دو خواهش از شما امیرالمؤمنین دارم و توقع من بر این است که خواهش من را اجابت کنی»، امیرالمؤمنین امام علی(ع) فرمودند «من در خدمتم شما بفرمایید»، حضرت فاطمه زهرا(س) اولین جمله ای که به امیرالمؤمنین امام علی(ع) فرمودند این بود که «یا علی من را حلال کن»؛ کدام زهرا؟ همان خانومی که فرزندش را داد، با گریه خود از ولایت دفاع کرد، تمام اعضا و جوارح خود را فدای امیرالمؤمنین امام علی(ع) کرد، تمام لطمه های جسمی که ایشان دیدند در دفاع از امام زمان خود بود، با این همه هزینه کردن در راه ولایت و امام زمان خود، آخرین درخواست خود از امیرالمؤمنین امام علی(ع) را طلب حلالیت قرار داد، این حس بدهکاری در برابر خدا و ولی خدا هست که انسان را جلو می برد.
وی با بیان اینکه بعضی از افراد تا کاری را انجام می دهند با خدا طلبکارانه سخن می گویند، اظهار کرد: شخصی در ماه رمضان به ویژه در لیالی قدر می تواند اوج بگیرد که خودش را ندارتر و فقیرتر از دیگران در درگاه الهی بداند، ماه رمضان نگران بخشش خدا نباشیم، خدا اگر قرار نبود ما را ببخشد، امشب و در این ماه، ما را دعوت نمی کرد، اگر ما را صدا کرده‌اند، پس خدا خواسته است و ما را دعوت کرده است و کار از جانب او حل است و ما باید خود را در این درگاه خالص کنیم؛ برای همین بود که حضرت زینب کبری(س) در روز عاشورا در گودی قتلگاه دست به زیر خاک برد و یک بدن ارباً اربا را در آورد و فرمود خدایا این قلیل را از ما بپذیر؛ این حال بدهکاری است، ما به امام زمان(عج) بدهکاریم.
بُرد و پیروزی با کسی است که خود را در درگاه خدا ندارتر و فقیرتر ببیند
این کارشناس مسائل دینی تصریح کرد: بُرد و پیروزی با کسی است که خود را در درگاه خدا ندارتر و فقیرتر ببیند، مخلوق وقتی خود را در محضر پروردگار می بیند به معنای واقعی کلمه و در قلب خود باید خود را ندار و فقیرتر ببیند؛ این شبها، شبهایی است که کسی اراده کند، اوج می گیرد.
انتهای پیام/
